پرورش گیاه پیازچه
راهنمای فوری برای پرورش گیاه پیازچه
پیازچه ها عضوی از خانواده پیاز بوده و برای کشت در باغات گل و سبزیجات ارزشمند هستند. آنها فضای کمی را اشغال نموده و کل بخش های گیاه از نوک تا انتهای آن قابلیت مصرف دارد، بخش پیازهای آن به جای پیاز با طعمی ملایم، برگهای پیازچه در سالادها و به عنوان طعم دهنده و سر گل های رنگین آن برای تزیین انواع سالاد به کار می روند.
رقم
گیاهی گلدار و خوراکی از خانواده پیاز
محل استقرار و خاک
در اکثر خاک ها، شرایط سایه جزیی یا آفتاب کامل
مدت زمان کشت تا برداشت
3 ماه
محل پرورش پیازچه
پیازچه تقریباً در همه خاک ها رشد می کند، شکل ایده آل پرورش آن با قرار گرفتن در عمق کافی خاک و همراه با افزودن کمپوست کاملاً پوسیده شده یا ماده آلی می توانند رشد و نمو داشته باشند. یک یا دو مشت پر از کود استخوان (منشا حیوانی) در هر متر مربع (یارد) برای کوددهی آن مناسب است. پیازچه ها مصرف عناصر غذایی بالایی ندارند، در نتیجه اگر خاک به شکلی که تشریح شده آماده گردیده باشد، در طی سال نیازی به تغذیه گیاه نمی باشد.
نور کامل یا شرایط سایه جزیی هر دو به یک شکل برای آنها مناسب هستند و علیرغم اینکه این گیاه به خشکی تا حدی مقاوم است، اما آن را در مکان های خیلی خشک کشت نکنید.
ازدیاد پیازچه
پیازچه ها بسیار شبیه به پیازها می باشند، آنها دارای ریشه پیازی شکل و برگ های سبز هستند. پیازها به سرعت در ظرف چند سال ازدیاد گردیده و این موضوع به ساده ترین روش تکثیر آنها منجر می گردد. در ماه های مارس یا اکتبر، به سادگی دسته ای از پیازها را از خاک خارج نموده، به دقت آنها را به شکل پیازهای تکی از یکدیگر جدا نمایید و از ناحیه نوک پیازها بر روی سطح خاک دوباره کشت کنید. در این روش ازدیاد، آنها گسترش می یابند، چون این کار باعث کاهش تراکم در پیازها می گردد.
پرورش پیازچه به وسیله بذر هم تقریبا به همان سادگی است، بذرها را در محیط داخل منزل با استفاده از خاک گلدان معمولی در ماه مارس (یا مستقیما در محیط بیرون از منزل در ماه آوریل) بکارید. از مرطوب ماندن خاک گلدان اطمینان حاصل نمایید. گیاهچه ها، یک هفته تا ده روز بعد پدیدار می گردند. یک ماه پس از کشت بذر، آنها را به محیط بیرون منتقل نموده و با فاصله 10 سانتیمتر (8 اینچ) از یکدیگر در زمین قرار دهید.
عملیات داشت پیازچه ها
کار آسانی است! اگر خاک به روشی که در بالا ذکر گردید آماده شده باشد، فقط با آسودگی بنشینید و رشد گیاهان را تماشا کنید! این گیاه تقریبا به طور کامل به بیماری مقاومت داشته و تنها نیاز آنها در شرایطی که محیط خیلی خشک شود، آبیاری می باشد. این گیاه گاهی مورد حمله مگس پیاز (Delia antiqua) قرار می گیرد، اما این موضوع تقریبا همیشه به دلیل کشت پیازچه در نزدیکی پیازهایی می باشد که مورد حمله قرار گرفته اند، راه حل این است که پیازچه در نزدیکی پیاز کشت نشود. پیازچه ها گیاهانی چندساله همیشه سبز هستند و برگهایشان را در بیشتر مدت فصل زمستان حفظ می نمایند. در زمستان های سردتر، برگها ممکن است کاملا دچار نابودی شوند، اما کل گیاه از بین نرفته، ریشه ها هنوز زنده هستند و رشد دوباره خود را در بهار آتی از سر می گیرند.
برداشت پیازچه
برگهای پیازچه را به وسیله قیچی در زمان نیاز ببرید، این کار را از برگهای بیرونی (برگهایی که به لبه های گلدان نزدیکتر هستند) آغاز نموده و به سمت داخل گلدان پیش بروید. همیشه حدود 5 سانتیمتر (2 اینچ) از برگها را باقی بگذارید. برگها به سرعت رشد دوباره ای داشته و می توان در خلال فصل رشد، چندین بار آنها را برداشت نمود. گیاهانی که از طریق کشت بذر پرورش یافته اند، بهتر است در سال اول تا ماه جولای به حال خود گذاشته شوند (علیرغم حذف سر گل های جوانه زده) تا سیستم ریشه آنها به خوبی استقرار یابد.
پیازچه ها در اواخر فصل بهار حجم انبوهی از گل های بنفش رنگ می دهند و ممکن است این اتفاق برای بار دوم بین ماه هی ژوئن تا جولای نیز رخ دهد. اگر شما گیاه را فقط برای مصرف خوراکی پرورش می دهید، این گل ها باید در اسرع وقت کنده شوند، به دلیل اینکه اگر باقی بمانند، رشد برگهای جدید را محدود می کنند. اگر گلها برای مصرف خوراکی یا به دلیل رنگشان مدنظر شما هستند، بهترین کار این است که برای این مقصود، تعدادی از گیاهان را جدا از سایرین کشت نمایید. زمانی که گل ها در حال پژمردن هستند، کل گیاه را از 5 سانتیمتری (2 اینچی) سطح زمین کنده و با این کار، شما مجموعه دیگری از برگهای تولید شده و احتمالا گلها را خواهید داشت.
پیازهای پیازچه به عنوان پیاز با طعمی ملایم قابل خوردن است، با اینکه ما واقعا این کار را پیشنهاد نمی کنیم. گل ها کاملا خوراکی بوده و برای افزودن به سالاد بسیار عالی هستند، زیرا رنگ آنها شکل زیبایی به سالادها می دهد. سرگلها که حاوی انبوهی از گلهای کوچکتر هستند، بهتر است قبل از افزودن به سالاد از هم جدا شوند. ساقه نیز خوراکی می باشد، اما این بخش بی مزه بوده و بسیار بسیار سخت است، پس آن را دور بیاندازید!
پرورش در ظرف
این گیاه برای کشت در ظرف مناسب است و در خاک گلدان به خوبی رشد می نماید. نیازمند حداقل توجه در طول سال می باشد. اگر خاک گلدان خشک شد، آبیاری نمایید و در طول فصل رشد گیاه، به صورت ماهانه با کود مایع گیاهی آن را تغذیه کنید.
گیاهان کشت شده در گلدان هم ممکن است به وسیله یخبندان شدید تحت تاثیر قرار گیرد، پس ظروف را در فصل زمستان کنار دیوارهای خانه قرار دهید.
ارقام پیازچه
دو نوع رقم اصلی پیازچه وجود دارد، نوع معمول و چینی یا همان سیر (allium tuberosum)، که هر دو در شرایط دقیقاً یکسانی کشت می گردد، با اینکه پیازچه چینی سرعت رشد کمتری دارد. پیازچه های چینی طعم سیر ملایمی دارند و معمولاً در آشپزی غذاهای چینی به کار می روند.
ارقام جدید پیازچه ها که به وسیله فروشندگان تخصصی بذر در دسترس قرار می گیرند، وجود داشته و این ارقام به تولید گیاهانی با برگ های بسیار مناسب و با کیفیت برای آشپزی بهتر، منجر می گردند. ما برخی از این واریته ها را بررسی نمودیم و واقعاً هم برگ های بهتری به وجود می آوردند، اما این موضوع فقط در سال اول رشدشان رخ می داد. این بذور ارزان هستند، در نتیجه انواع واریته ها را امتحان کنید، اما برای بیشتر مقاصد، ما پیازچه معمولی را پیشنهاد می کنیم.
پیازچه در آشپزی
پیازچه ها بهتر است به صورت تازه و پخته نشده مصرف شوند، در غیر اینصورت تقریباً تمام مزه خود را از دست می دهند. زمانی که با غذاهای پخته شده به کار می روند، آنها را پس از طبخ به غذا بیافزایید. می توان آنها را خشک کرد، اما فاقد ارزش است زیرا در این حالت طعمی ندارند. یکی از روش های ذخیره آنها، این است که برگها را در ابعاد 1 سانتیمتر (نیم اینچ) خرد کرده و در ظروف یخساز به همراه کمی آب بگذارید. آنها را منجمد نمایید و هر زمان که خواستید مصرف کنید، یک یا دو قطعه یخ را از حالت انجماد خارج نمایید.
پیازچه می تواند برای افزودن طعم به غذاهای بسیاری به کار روند، که احتمالاً شناخته شده ترین آنها سیب زمینی پخته شده با کره می باشد. دیگر خوراک هایی که در آن به خوبی مصرف می شود شامل مخلوط با سبزیجات، تخم مرغ آب پز، سالادها و به عنوان تزیین کننده، گوشت کبابی مرغ، خورش ها، خوراک های دیگی و ماهی طبخ شده می باشند.